"Peter Fowler." Anna się pojawiła, patrząc na Piotra z bólem serca. Madelyn szła tuż za nią, ze spuszczoną głową. Piotr wziął głęboki oddech, zanim powiedział: "Mamo... Proszę, nie patrz na mnie w ten sposób. Już się zdecydowałem. Nie musisz się obwiniać." Anna cicho westchnęła. "Przepraszam, że zmuszam cię do robienia czegoś, czym kiedyś najbardziej gardziłeś, nawet jeśli to wszystko dla naszej