– Jesteś gotowa? – zapytał Myron, wychodząc z łazienki i gładząc dłonią swój czarny, trzyczęściowy garnitur. Summer oderwała wzrok od lustra i obróciła się do niego, prezentując swoją oszałamiającą, czerwoną sukienkę bodycon. Uśmiechnęła się do niego promiennie. – Tak, jestem gotowa – odparła. Odwzajemnił uśmiech i podszedł do niej, przyciągając ją do siebie, gdy tylko znalazł się wystarczająco blisko. – Wyglądasz przepięknie. Mówiłem ci to już? – Uniósł brew. Summer zachichotała i objęła go rękami za ramiona. – Tyle razy, że nie zliczę. – Dobrze, nie chcę, żebyś zapomniała. – Pocałował ją czule w usta i wziął ją za rękę. Razem wyszli z sypialni i zeszli na dół do salonu. Telewizor był włączony, a prezenter wiadomości przekazywał właśnie informacje, które przyciągnęły uwagę Myrona i Summer. – Minęło już ponad siedem miesięcy od zaginięcia Hazel Diaz, byłej prezes Diaz Textile, a wciąż nie ma o niej żadnych wieści. Jej rodzina nadal szuka córki i prosi o wsparcie ludzi dobrej woli, bez względu na to, jak małe by ono nie było. Na ekranie pojawiła się Linda, matka Hazel, i Stephen, młodszy brat Hazel, oboje wyglądali na nieszczęśliwych i zrozpaczonych, trzymając zdjęcia Hazel. – Chcemy tylko odzyskać nasze dziecko. Jeśli macie jakiekolwiek informacje lub ją widzieliście… – powiedziała Linda i natychmiast się załamała, ale Stephen ją podtrzymał. Kamera wróciła do prezentera, który ze współczuciem na twarzy kontynuował wiadomości. – Chociaż narzeczony panny Diaz, pan Myron Rain, syn potentata biznesowego Kennetha Raina, również wydał oświadczenie, opłakując stratę narzeczonej i obiecując wszelką pomoc w śledztwie policyjnym, wciąż nie ma dobrych wieści. Rodzina Hazel jednak nie zamierza się poddawać. Summer podeszła do stolika kawowego, wzięła pilot od telewizora i wyłączyła go. Następnie odwróciła się do Myrona, który miał teraz na twarzy sprzeczne uczucia. – Nie potrzebujesz tego, kochanie. Dziś jest twój wielki wieczór i noc, w której bierzesz to, co od zawsze było twoje. Musisz skupić się na tym, co ważne, a to nie jest to. Dziś wieczorem oficjalnie pokazujesz się ze mną i nadszedł na to czas. Myron skinął głową i uśmiechnął się. Summer pochyliła się i pocałowała go w usta. Jego ręce zacisnęły się wokół jej talii i odwzajemnił pocałunek. – Nie mogę się doczekać, aż świat się dowie, że jesteś kobietą, którą kocham – wymamrotał, odsuwając się i opierając czoło o jej czoło. – Po dzisiejszym wieczorze będziemy mogli żyć naszym życiem i robić, co tylko zechcesz. Pogładził ją po twarzy, spoglądając na nią z tak wielką czułością. – Wierzę ci, kochanie. Emerytura Kennetha była największym wydarzeniem sezonu. Oczekiwano przybycia dygnitarzy z całego świata, ponieważ Rain Company rozrosła się globalnie na przestrzeni dziesięcioleci swojego istnienia. Kenneth Rain był pionierem wielu obecnie odnoszących sukcesy przedsięwzięć w Wielkiej Brytanii, Azji i Ameryce Południowej. Był znany jako ojciec biznesu i otrzymał za to wiele nagród. Przybycie rozpoczęło się o 17:00, ale główne wydarzenie miało się rozpocząć o 20:00, więc rodzina i goście mieli przybyć między 19:00 a 20:00. Kiedy Myron i Summer przybyli o 20:00, trzymali się za ręce, zbliżając się do wejścia do budynku Pelligon. To przyciągnęło uwagę wielu osób, w tym mediów, i wkrótce potem zaczęły rozlegać się odgłosy migawek aparatów. Myron poprowadził Summer dalej, nie odpowiadając na wiele pytań, które do nich kierowano. Zaprowadził ją na przód, gdzie siedziała Bella. Zespół na żywo płynnie grał swoją melodię, podczas gdy goście w sali zapoznawali się i wchodzili ze sobą w interakcje. Bella zauważyła ich i uśmiechnęła się z uznaniem, gdy usiedli przy stole. – Odważny ruch z twojej strony. Nie tylko przejmiesz dziś wieczorem schedę po ojcu, ale masz też obok siebie kobietę swoich marzeń. Wielu mężczyzn chciałoby być dziś na twoim miejscu – powiedziała z czułością. Myron przewrócił oczami. – Zawsze wiesz, co powiedzieć. – Owszem. – Uśmiechnęła się figlarnie i powiedziała do Summer: – Witaj, miło mi cię oficjalnie poznać. Myron rozejrzał się, zanim powiedział: – Nie widzę nigdzie Nikołaja. Czy dał znać, że będzie nieobecny? Bella wzruszyła ramionami, nie mając pojęcia, i napiła się wina z kieliszka. – Nie sądzę, żeby przyszedł i to na lepsze. To znaczy, wszystkie oczy będą zwrócone na ciebie, a on znowu cofnie się w cień jak zawsze. Nie chciałabym być na jego miejscu – odpowiedziała, zanim postawiła kieliszek na stole i wstała. – Chodź, przywitajmy się z mamą i tatą – powiedziała Bella, skinąwszy głową w stronę drugiego kąta sali, gdzie Kenneth i Cynthia Rain stali, rozmawiając z kilkoma gośćmi. Myron wziął Summer za rękę i razem we trójkę ruszyli w stronę pary. Kenneth jako pierwszy zauważył ich zbliżających się, a na jego twarzy pojawił się wyraz zakłopotania, ale zniknął niemal natychmiast. Zaraz potem podążyła za nim uwaga Cynthii, a na jej twarzy pojawił się uśmiech. – Mamo, tato, zanim zobaczycie cokolwiek w wiadomościach, chcę wam przedstawić Summer Biggs. To moja dziewczyna – przedstawił ich Myron. Oczy Cynthii rozszerzyły się z podniecenia, podczas gdy Kenneth zachował spokój. Cynthia przyciągnęła Summer do siebie w wielkim uścisku, a jej uśmiech stał się promienny. – Och, wow, tak miło cię poznać, Summer. Nie sądziłam, że Myron znajdzie miłość po tym, co stało się z Hazel – powiedziała Cynthia, odsuwając się od uścisku. – Summer Biggs – wymamrotał Kenneth imię, jakby gdzieś je słyszał. Po kilku sekundach ciszy powiedział: – Przejęłaś własność Diaz Textile siedem miesięcy temu. – W jego głosie było więcej zakłopotania niż osądu. Summer skinęła głową. – Tak, panie Rain, to były tylko interesy – odpowiedziała. Pomimo jej beztroskiej odpowiedzi, nastąpiła niezręczna chwila, podczas której nikt się nie odzywał, więc jedyne odgłosy pochodziły od innych osób w pokoju. – Panie i panowie, proszę wszystkich o powrót na swoje miejsca, ponieważ rozpoczynamy program wieczoru – powiedział Greg Hunter, gospodarz dzisiejszego wieczoru, do mikrofonu. Cynthia objęła ramię Kennetha i pociągnęła go w stronę ich zarezerwowanych miejsc, podczas gdy Bella, Myron i Summer wrócili do swoich. Kolejne punkty programu wypełnione były wystąpieniami kilku dyrektorów i partnerów, z którymi Kenneth współpracował przez lata, którzy wychodzili na scenę, aby wygłosić przemówienie o tym, jak wspaniałym był partnerem przez cały ten czas. Jako jedyny obecny syn, Myron miał wygłosić przemówienie. Tłum bił brawo, a on wszedł na scenę z dużą pewnością siebie. – Dorastałem, widząc w moim ojcu bohatera. Zawsze wiedział, co powiedzieć i zrobić we właściwym czasie, a im byłem starszy, tym bardziej to się potwierdzało. Był nie tylko wspaniałym ojcem, ale także wspaniałym mentorem i biznesmenem. Wiele się od niego nauczyłem i nadal się uczę, mając nadzieję, że pewnego dnia zbliżę się do połowy tego, jakim jest człowiekiem. Dlatego proszę, wznieśmy toast za mojego wspaniałego ojca – powiedział, a wszyscy wstali z miejsc z uniesionymi kieliszkami. – Kocham cię, tato, i cieszę się, że jesteś moim tatą i… – nie dokończył, ponieważ drzwi wejściowe się otworzyły. Wszedł Nikołaj w czarnym, trzyczęściowym garniturze, a jego ramię obejmowało brunetkę w srebrnej sukience, która wyglądała dość znajomo. Na początku Myron nie mógł rozpoznać jej twarzy, ale wkrótce to zrobił. Jego twarz pobladła, a serce opadło mu do żołądka na widok, który przypominał mu nikogo innego jak… – Hazel – spanikował.