Czuję, jak Kent osuwa się na siedzeniu obok mnie. Odwracam się, by na niego spojrzeć, i widzę, że patrzy przez okno, bardziej zamyślony, niż się spodziewałam. Wpatruję się w niego, w jego ostry profil odcinający się na tle światła wpadającego przez okno. Nie porusza się ani nic nie mówi, więc chyba pozwala mi napatrzeć się do woli. Po chwili opuszcza głowę, wzdychając. I zszokowana zauważam, że ry