Vanessa Nie wiem nawet, jak długo kucam w tej alejce, ale w tej chwili czas nie ma dla mnie znaczenia. Na sam widok tego, co trzymam w dłoni, jestem tak przytłoczona, że moje wargi drżą, gdy się uśmiecham. Trzymam różowego, plastikowego misia z wielkimi, uduchowionymi oczami, które patrzą na mnie z dziecięcym zdumieniem. Nie wystarczy nawet trzymać go w jednej dłoni, bo ma pulchne, milutkie ciałko