Bonnie uniosła brew. Miała dziwne przeczucie, że brzmi zazdrosnie. – Musiałam powiedzieć rodzinie, że się wyprowadzam – powiedziała, ciągnąc walizkę w stronę klatki schodowej. – Pomogę ci. – Ivor podszedł żwawym krokiem i wyjął jej walizkę z ręki. Bonnie rzuciła Ivorowi zdezorientowane spojrzenie. Czyżby nie był zdenerwowany? – W porządku, dam sobie radę. – Bonnie próbowała odzyskać walizkę.