Samuel początkowo osłupiał, ale gdy zobaczył Nicole, zdał sobie sprawę, że znów powiedział coś nie tak. Zrumienił się i gwałtownie zmienił temat. „Nicole jest piękna. Widzę, że szybko zyskasz popularność w szkole.” Słowa Samuela wzbudziły zazdrość w Norah. Spojrzała na Nicole, nie mogąc zaprzeczyć, że dziewczyna obdarzona jest urodą i figurą, podczas gdy sama wyglądała znacznie bardziej przeciętnie. Daniel zauważył melancholię Norah i po chwili namysłu, marszcząc brwi, powiedział do Samuela: „Powinieneś zamknąć usta, jeśli nie wiesz, co powiedzieć.” Zganiony Samuel szybko schował głowę i kontynuował śniadanie. Daniel zwrócił się do Norah. „Ponieważ nie jesteś spokrewniona z braćmi, trzymaj się od nich z daleka i nie bądź już tak uparta, jak ostatnio.” Twarz Norah zbladła po reprymendzie. Zraniona, schyliła głowę. „Rozumiem. Następnym razem nie będę uparta.” Ale Samuelowi widok ten sprawił przykrość. „Tato, nawet jeśli Norah nie jest naszą biologiczną siostrą, mieszkamy razem tak długo. Dla mnie, dopóki Norah traktuje mnie jak brata, zawsze będę jej bratem.” Samuel przemówił z przekonaniem, zaskakując Daniela i Glorię. Spencer nie mógł powstrzymać się od przyłożenia dłoni do czoła, gdy Samuel znów powiedział coś głupiego. „Samuel…” Norah spojrzała na niego, wzruszona. Był prawdopodobnie jedyną osobą, która nadal się o nią troszczyła. Właśnie gdy Daniel miał się odezwać, Gloria potrząsnęła głową, a następnie spojrzała na Samuela. „Masz rację. Norah mieszka z nami tak długo. Chociaż nie jest spokrewniona z nami krwią, wciąż jest twoją siostrą.” „Mamo…” oczy Norah napełniły się łzami. Nawet serce Spencera nieco zmiękło. Przecież co Norah zrobiła źle? Nie to, że celowo podszywała się pod Nicole. To znamię za uchem było zbyt podobne do znamię Nicole. „Tato, Mamo, jestem najedzona.” Nicole nie interesowały sprawy Norah. Po kilku kęsach zamierzała odejść. „Spencer, Samuel, poczekam na was w salonie. Zadzwońcie, kiedy skończycie śniadanie.” Po tych słowach odwróciła się i wyszła. Samuel nie mógł powstrzymać się od spojrzenia na Spencera i wymiany z nim spojrzenia, które mówiło: „Nie mogę uwierzyć, że jest taka spokojna.” Spencer również uważał, że Nicole jest zbyt spokojna jak na osiemnastolatkę. Nie okazywała żadnych emocji wobec Norah. Wkrótce śniadanie się skończyło. Dzięki wsparciu Samuela i Glorii, Norah znów zbliżyła się do swoich braci. Rozmawiała i śmiała się z nimi, gdy szli do drzwi z plecakami na ramionach. Zazwyczaj chodziła do szkoły sama. Skoro Samuel i Spencer wrócili dzisiaj, oczywiście chciała iść z nimi. Gdy tylko podjechał samochód, jako pierwsza wskoczyła na tylne siedzenie i usiadła obok Spencera i Samuela. Spodziewała się, że Nicole będzie o nią zazdrosna, ale Nicole nawet na nią nie spojrzała i nie przejmowała się tym, że jest blisko jej braci, gdy wsiadła do samochodu. „Dlaczego nic nie mówisz, Nicole? Czujesz się zaniedbana?” – zapytała celowo Norah. Wyglądała na zranioną, jakby to Nicole była winna, że się nie odzywa. „Nie mam nic do powiedzenia.” Norah była tak pewna siebie. Nicole nie interesowały jej sprawy. Spencer również myślał, że Nicole jest zła i próbował załagodzić sytuację. „Nicole, proszę, nie przejmuj się, bo Samuel i Norah byli blisko od dziecka. Nie mieli zamiaru cię zaniedbywać.” „To prawda.” Samuel szybko skinął głową, czując też, że zrobił coś źle. „Ale od teraz będę dla ciebie dobry. Słyszałem, jak tata i mama mówili, że wiele przeszłaś, przebywając na zewnątrz.” Norah początkowo chciała wzbudzić zazdrość Nicole, nie spodziewając się, że Samuel zwróci uwagę na Nicole. W jej oczach błysnęła nutka oburzenia. Nicole nie odwróciła się, ale jej dłonie zacisnęły się, a ona udawała spokój. „Rozumiem.” Nikt nigdy nie przejmował się nią zbytnio, więc nie wiedziała, jak odpowiedzieć Samuelowi. Ale w głębi duszy poczuła bliskość do tego niewinnego brata. Spencer poczuł ulgę, gdy Samuel się wytłumaczył. „Słuchajcie, Nicole nie jest zawistna, więc wy dwie nie powinnyście za dużo sobie wmawiać.” Norah poczuła się przygnębiona po oskarżeniu o zbyt wiele sobie wmawianie. Patrząc na cichą Nicole, Norah mogła tylko poczuć, że to, co właśnie zrobiła, było żartem – Nicole nie była o nią zazdrosna, a ona sama była o Nicole zazdrosna do szpiku kości. Zapadła cisza, a potem Samuel nagle powiedział: „Nicole, słyszałem, jak mama mówiła, że już poznałaś Seana i Steve'a, ale nie Stanleya.” Nicole skinęła głową bez zastanowienia: „Tak.” Dowiedziawszy się, że Nicole naprawdę nie poznała Stanleya, Samuel rozchwycił się. „Stanley jest przewodniczącym samorządu studenckiego uniwersytetu i najlepszym studentem. Jest twardzielem.” Samuel plotkował o Stanleyu w drodze, a Nicole słuchała i zaczęła być ciekawa tych trzech braci.