Krew była czymś niesamowitym. Choć Gloria nie widziała Nicole od wielu lat, od razu rozpoznała w dziewczynie przed sobą swoją biologiczną córkę. Nicole też odczuła coś szczególnego. Dlatego, gdy Gloria rzuciła się do niej i objęła ją, nie stawiała oporu. „Och, Nicole, w końcu cię znalazłam!” – Gloria łkała. – „To moja wina, że cię nie chroniłam. To ja jestem winna twojego porwania.” Tak więc porwanie było prawdziwe. Nicole zastanawiała się kiedyś, dlaczego rodzina ją porzuciła. Czy dlatego, że była córką? Teraz, wiedząc, że bliscy o nią dbali, serce Nicole zmiękło, a jej twarz straciła kamienny wyraz z chwili pierwszego spotkania. „Mamo, pozwól siostrze najpierw usiąść. Przyszłyśmy z daleka i musi być zmęczona” – Sean przypomniał Glorii z troską. „Słusznie, słusznie. Po prostu jestem zbyt szczęśliwa” – zgodziła się Gloria, ale nie puszczała Nicole. Usiadła ją. Widząc całą rodzinę otaczającą Nicole, cień zazdrości błysnął w oczach dziewczyny stojącej obok. Ale dziewczyna szybko uśmiechnęła się. „Nicole musi być spragniona. Nalewam jej szklankę wody.” Dopiero wtedy wszyscy przypomnieli sobie o dziewczynie, Norah Riddle. Widząc troskliwość Norah, Gloria nie mogła powstrzymać ciepła w sercu. „Norah jest taka troskliwa.” Norah wyglądała lekko zawstydzona, mówiąc: „Moja siostra właśnie wróciła ze wsi. Powinnam bardziej o nią dbać.” „Dziękuję” – Nicole rzuciła jej spojrzenie, biorąc szklankę od Norah. Sean zauważył spojrzenie Nicole i przedstawił je. „Nicole, to Norah, o której wspomniałem po drodze.” „Aha” – odpowiedziała Nicole. Sean wspomniał, że Gloria i Daniel przestali szukać Nicole, ponieważ w trzecim roku jej porwania znaleźli dziecko z znamieniem za uchem. Pomylili więc Norah ze swoją córką i zaprzestali poszukiwań. Dopiero niedawno policja nagle poinformowała ich, że przesłane lata temu dane DNA wykazały zgodność. Rodzina Riddle zdała sobie sprawę, że pomylili osobę. Ale Norah mieszkała w rodzinie Riddle od wielu lat, a Gloria i Daniel nie mogli znieść jej nagłego odesłania. Pozwolili więc Norah zostać, obiecując pomóc jej znaleźć rodzinę później. Innymi słowy, musieli spędzić trochę czasu pod jednym dachem. „Miło cię poznać, Nicole” – Norah wyciągnęła rękę z przyjaznym uśmiechem. Nicole miała chłodny temperament i nie lubiła fizycznego kontaktu z ludźmi. Nie była zbyt rozgrzana na widok rodziców, a co dopiero na widok obcych. Zignorowała więc rękę Norah i tylko skinęła głową. „Miło cię poznać.” Ręka Norah pozostała w powietrzu, a ona spojrzała na Glorię i Daniela z nutką urazy w oczach. Wyglądało to tak, jakby Nicole ją skrzywdziła. Sean zmarszczył brwi. „Nicole jest introwertyczna. Proszę się nie przejmować.” Norah ugryzła wargę ze stoickim, ale refleksyjnym wyrazem twarzy. „Rozumiem. Żyłam, używając jej tożsamości przez tyle lat. Ma powód, żeby mnie nienawidzić. Wszystko w porządku, Sean.” Słowa Norah natychmiast zwróciły na nią uwagę wszystkich. „Nie, Norah, nie myśl za dużo” – Gloria spojrzała na Norah, współczując jej. Chociaż Norah nie była jej biologiczną córką, wychowała ją i nadal ją kochała. Nicole uśmiechnęła się z pogardą, nienawidząc tego, że Norah robiła takie zamieszanie, witając się. Ta osoba była naprawdę ciekawa. „Wyglądasz na zranioną i zakładasz, że cię nienawidzę, witając się. Gdyby nie obecność moich rodziców i braci, mogliby pomyśleć, że cię skrzywdziłam.” Pozostałe trzy osoby zamilkły, słysząc słowa Nicole. Początkowo Sean zmarszczył brwi, słysząc słowa Norah. Ale teraz jego brwi się rozluźniły i z uznaniem spojrzał na swoją nowo poznaną siostrę. Daniel też coś zrozumiał i spojrzał na Norah, mówiąc: „Cóż, Nicole właśnie wróciła. Nie bądź zbyt wrażliwa.” Norah ugryzła wargę i spojrzała na Nicole. Początkowo myślała, że skoro Nicole pochodzi ze wsi, musi być typową prostaczką. Ale Nicole okazała się niezwykle piękna i twardym przeciwnikiem. Norah opanowała się i natychmiast przeprosiła. „To moja wina. Przepraszam, że byłam zbyt wrażliwa. Masz rację, Nicole. Nie powinnam niczego zakładać.” Widząc taktowną odpowiedź Norah, Nicole nie kontynuowała sprawy. Spojrzała na starszych i zapytała: „Gdzie jest mój pokój? Chciałabym rozpakować swoje rzeczy.” Gloria wstała z uśmiechem. „Na drugim piętrze. Pokażę ci.” „Dziękuję” – Nicole skinęła głową i poszła na górę z Glorią i Danielem. Szczęśliwy uśmiech trójki z rodziny kłuł w oczy Norah. Zanim Nicole wróciła, wszystkie względy jej rodziców należały do niej. Ale teraz, gdy wiedzieli, że nie jest ich biologiczną córką, całą swoją miłość poświęcili Nicole. „Norah” – Sean nagle odezwał się. Norah natychmiast powstrzymała emocje w oczach i uśmiechnęła się. „Co tam, Sean?” Sean uważnie spojrzał na Norah, mając nadzieję, że przygnębiający wyraz twarzy, który właśnie widział w jej oczach, nie był prawdziwy. „Nicole właśnie wróciła. Twój drugi brat i ja jesteśmy zajęci w pracy, a twój trzeci i czwarty brat są w szkole. Potrzebuję cię, żebyś opiekowała się Nicole przez kilka dni, zanim pójdzie do nowej szkoły.” To znowu Nicole. Norah była zdenerwowana, ale nadal się uśmiechała. „Jasne, Sean. Możesz na mnie liczyć.” Sean odetchnął z ulgą. „Przesłałem też twoje dane DNA do policji i wierzę, że wkrótce będą wyniki. Nie martw się.” „Dobrze” – głos Norah był nienaturalny, gdy w jej wnętrzu rosła nienawiść. Czy tak bardzo chcieli ją wyrzucić z rodziny, żeby mogli się znowu połączyć?