– Spóźniłaś się. Głos Adriana przeciął zaciemniony korytarz, gdy zamknęłam za sobą drzwi wejściowe. Stał do mnie tyłem, jedną ręką opierając się o ścianę, z lekko pochyloną głową. Zmrużyłam brwi, spoglądając na godzinę w telefonie. 23:32. – Nie wiedziałam, że mam godzinę policyjną – odparłam, odkładając klucze na stolik w przedpokoju. – Nie masz. – Jego palce lekko stukały o ścianę, a miarowy rytm