Ślady stóp urywały się w połowie pokoju. Stałam jak wryta, czując ciężar powietrza, które mnie przygniatało, gdy wpatrywałam się w nie. Nie były duże – ledwo zauważalne, ale tam były. Wilgotne plamy ciągnące się od balkonu w stronę rogu w pobliżu komody. Przez długą chwilę nie mogłam się ruszyć. Lekki szum deszczu na zewnątrz zniknął pod dudnieniem mojego serca. Przełknęłam z trudem ślinę, a wzrok