– Widziałaś dzisiejsze gazety? – głos Lisy rozległ się w słuchawce, ostry i nieustępliwy, przecinając moją poranną mgłę jak nóż. Jęknęłam, mocniej ściskając telefon i przewracając się w łóżku. – Lisa, jest ledwo po siódmej. Co może być tak pilnego? – Och, nie wiem. Może fakt, że twoja twarz znowu jest na wszystkich brukowcach? Naprawdę powinnaś spojrzeć. Strona szósta. Nie masz za co dziękować. Li