Józef spojrzał na Bonię i zabrał jej walizkę z ręki. – Ja to wezmę. Bonia nie protestowała. Tylko nieśmiało się uśmiechnęła i cicho powiedziała: – Dzięki. W Senanville powietrze było rześkie, czego brakowało w Jinslenburgu; dopiero minął miesiąc jesieni, a wiatr już szczypał w twarz. Lenore chyba nie lubiła zimna. Jak tylko dotarli na miejsce, Bonia włączyła klimatyzację na pełną moc. Po złożeniu