Te słowa, jej deklaracja, jej roszczenie, rozbrzmiewały w pokoju z siłą, która wytrąciła Lucasa z równowagi. Obecność Izabelli była dominująca, jej istota zapierała dech w piersiach, gdy tylko tam weszła i zaznaczyła swoje terytorium, roszcząc sobie do niego prawo. Ale poza zaborczością wyczuwał jej zazdrość, surową emocję, która poruszyła w nim coś głębokiego. Przez tak długi czas Lucas wierzył,