Julian pochyla się nade mną, opierając dłoń na ścianie tuż przy mojej głowie. Unoszę wzrok, wpatrując się uważnie w jego twarz. – Co robisz? – dopytuję powoli. Lecz on milczy, wciskając jedynie kolano między moje uda i zmuszając mnie, bym zrobiła mu miejsce. Serce bije mi coraz szybciej – tak mocno, że zaraz wyrwie się z piersi. Przez cały dzień był nieobecny. Wiem, że telefon od ojca głęboko nim