Dziewczęta stały przed olbrzymim zamkiem wzniesionym z kamienia, z czterema okrągłymi wieżami, po jednej z każdej strony budynku, a pozostałe dwie wieże wznosiły się pośrodku, rozdzielone gigantycznymi wrotami. Dziewczęta dyszały ciężko, każda z nich z innymi myślami w głowie. Niektóre z nich były tam po to, by robić, co im kazano, i wyjść z zamku w jednym kawałku i żywe, podczas gdy inne przybyły, by uwieść Diabła i zostać panią zamku. Ostatnią grupę stanowiły dziewczęta wysłane, by zabić Diabła. Te konkretne dziewczęta, w szczególności, trenowały do tej konkretnej misji od pieluch. Ewan podejrzewał, że coś takiego może się wydarzyć w przyszłości, i wybrał niektóre dziewczęta, gdy były jeszcze młode, i zaczął je szkolić na taki dzień. Gigantyczne wrota zaskrzypiały i z domu wyszedł duży tygrys. Dziewczęta wrzasnęły przerażone, gdy tygrys ruszył w ich stronę. Niektóre z nich upuściły torby i rozbiegły się w różnych kierunkach, ale inne, jak Courtney, Amy i Lucy, pozostały w miejscu, nie drgnąwszy. Wszystkie stały jak wryte z różnych powodów, niektóre dlatego, że były odważne, a inne dlatego, że wierzyły, że tygrys najpierw zaatakuje uciekających. Tygrys zatrzymał się przed Lucy. Bardzo odważną dziewczyną z blond włosami i jasnoniebieskimi oczami. Była wśród dziewcząt, które Ewan szkolił od lat, i nie bała się takich rzeczy jak tygrysy. Mogła zabić tygrysa jednym ciosem. Tygrys odwrócił się i zaczął wracać do zamku. Lucy uniosła rękę w powietrzu, gdy zaczęła podążać za tygrysem. Courtney wypuściła powietrze, które wstrzymywała od prawie minuty. Ugryzła się w wargę ze złością, obwiniając się za zapomnienie o tygrysie Diabła imieniem Miggins. Mówiło się, że tygrys jest równie okrutny i morderczy jak jego właściciel, a także plotkowano, że żywi się tylko ludźmi. Dziewczęta, które uciekły, wkrótce wróciły, podniosły torby i podążyły za tygrysem do zamku. W zamku było ciemno i zimno, a jedyne dźwięki, jakie słyszały, to odgłosy ich kroków. Courtney zastanawiała się, czy istnieje sposób, aby wymknąć się z bramy niezauważoną. Zbyt przerażała ją rzeczywistość, która wyglądała bardziej jak koszmar. Weszły po schodach i wkrótce znalazły się na kolejnym piętrze oświetlonym światłem. Wciąż podążając za tygrysem, przeszły długim korytarzem. Po ponad dwóch minutach marszu tygrys zatrzymał się przed drzwiami, a dziewczęta zrobiły dokładnie to samo. "Wejdźcie." Bardzo ponury, zimny i znudzony głos rozległ się z pokoju. Dziewczęta zadrżały na nogach, gdy przeszywający chłód głosu je ogarnął, potwierdzając fakt, że nie są już w domu rodziców ani w swojej drogiej szkole, ale u Diabła. Miggins wpadł na drzwi, a drzwi się otworzyły. Miggins wszedł do pokoju, a za nim Lucy. Pozostałe dziewczęta niechętnie wchodziły. Zastanawiały się, jak brutalny Diabeł może wyglądać, skoro jego głos może być tak zimny, ale po prawie minucie stania w korytarzu i nieusłyszeniu żadnego przerażającego krzyku Lucy, zaczęły wchodzić do pokoju. Courtney była ostatnią dziewczyną, która weszła do pokoju. Trzymała torbę tak mocno, jak tylko mogła, i próbowała ustabilizować oddech, wchodząc. Rozejrzała się po pokoju, a jej wzrok przyciągnął Diabeł. Courtney szybko odwróciła wzrok. "Macie wszystkie przebywać we wschodnim skrzydle zamku." Powiedział Diabeł znudzonym głosem, chłodnym jak góra lodowa pełna jedynie pogardy. "Ja przebywam w zachodnim skrzydle zamku i żadna z was nie ma prawa tam postawić stopy, chyba że powiem inaczej." Dziewczęta słuchały poleceń Diabła. Żadna z nich się nie poruszała. "Jedyną osobą spośród was, która będzie mogła postawić stopę w zachodnim skrzydle, będzie osoba, którą osobiście wybiorę na moją osobistą służącą." Courtney przekrzywiła głowę w kierunku Diabła. Przez kilka sekund patrzyła w dół, bojąc się, że może rozzłościć Diabła i dać się zabić. Gdy jej oczy spoczęły na nim, jej usta otworzyły się z szoku. Nie spodziewała się zobaczyć tego, co właśnie zobaczyła. Spodziewała się, że Diabeł będzie brudny i brzydki, ale było wręcz przeciwnie. Diabeł nie był zmęczonym, grubym potworem, jak go sobie wyobrażała, ale mężczyzną o smukłej sylwetce, niezwykle bladej skórze i całkowicie czarnych ubraniach, które prawie zlewały się z kolorem ściany za nim. Miggins siedział obok niego, rzucając zimne spojrzenia na dziewczęta i od czasu do czasu oblizując wargi. Diabeł siedział na środku pokoju. Miał pociągłą twarz, prosty, spiczasty nos i bardzo wąską linię szczęki. Jego włosy były kruczoczarne, co jeszcze bardziej uwydatniało jego bladą twarz. Nagle Diabeł przestał mówić i przekrzywił głowę w kierunku Courtney. Nogi Courtney zadrżały ze strachu, a jej serce zamieniło się miejscami z wątrobą, gdy jego niebieskie oczy z siwiejącym spojrzeniem, wystarczającym, by zamrozić nawet najcieplejsze serce, spotkały się z jej. Courtney próbowała błagać o litość, gdy Diabeł szybko włożył rękę do kieszeni, ale było już za późno. Przyłapał ją na gorącym uczynku, jak się w niego wpatrywała i oceniała jego twarz, i miała za to umrzeć. Zamarła w miejscu, gdy zobaczyła, jak unosi rękę w powietrzu i coś w nią rzuca. Courtney zamknęła oczy i czekała na ból, który wkrótce nadszedł. Przygryzła dolną wargę, gdy sztylet uderzył ją w ramię. Dziewczęta zaczęły biegać w każdym kierunku, widząc, co się dzieje. Courtney usłyszała głuchy odgłos za sobą i powoli otworzyła oczy. Spojrzała w kierunku, gdzie wcześniej siedział Diabeł, i było pusto, podobnie jak nigdzie w pokoju nie było Migginsa. Courtney była ostatnią dziewczyną stojącą w pokoju.