Beta Eric puszcza do mnie oko. „Wie, co robi”. Ja też wiedziałam, co robi – to było dwuznaczne groźba. Słyszałam ich tysiące na przestrzeni lat. „Jutro o zachodzie słońca wszyscy spotykamy się tutaj na wspólnym biegu watahy!” – oznajmia Alfa Dane. Rozlegają się skinienia głowami i kilka pomruków. Wszyscy zaczynają się rozchodzić, znikając wśród drzew. „Musimy znaleźć Klausa” – mamrocze Beta Er