Christopher wparował do domu Larkinów z nonszalanckim uśmiechem na twarzy, który służył za powitanie dla pokojówek, piszczących i uśmiechających się na jego widok. – Pan Lancaster – powitał go starszy lokaj, a Christopher aż się skrzywił. – Przestań się tak nagle pojawiać, James. To jest straszne. – Mów do mnie panie Brown, Christopher. Powtarzam to od ponad 30 lat. Christopher uśmiechnął się łobu