Isabella szybko się opanowała, maskując wszelkie oznaki niepokoju i nonszalancko zmieniła buty, zanim ruszyła na górę. Przeszła obok Nathana, jakby go nie było. Wściekłość Nathana wzrosła. – Isabella, stój! Isabella zatrzymała się na schodach, odwróciła i spojrzała na niego z góry. – Czy czegoś potrzebujesz? – Gdzie byłaś tak późno? Nie powinnaś się tłumaczyć? – zapytał Nathan. Isabella zmarszczył