PERSPEKTYWA ARIANY~ Godzinę później Mateo wyszedł z mojego pokoju, nawet się nie odwracając. Ostatnia godzina mojego życia była jak tornado, do którego nigdy nie chciałam wracać, ale nie mogę powstrzymać się od myśli, że moje ciało szybko o tym nie zapomni. Ten mężczyzna, który właśnie wyszedł tak obojętnie po tym, jak mnie skrzywdził, podczas gdy ja trzymałam się poduszek, spocona i naga na łóżku, z włosami w strasznym nieładzie i pościelą rozerwaną nie do poznania. Co się właśnie stało? Czy pozwoliłam temu mężczyźnie mi to zrobić? Po prostu się poddałam, tak jak Chaira. Poczułam mdłości, nagłe uczucie nudności mnie ogarnęło. Ten dupek, bezduszny drań, właśnie zabrał mi dziewictwo. Jakby to nic nie znaczyło! Gotowało się we mnie, zacisnęłam mocno poduszkę, płacząc w nią. Tak go nienawidzę, chciałabym, żeby umarł! Szybko zebrałam się z łóżka i poszłam do łazienki, żeby zanurzyć się we własnym obrzydzeniu do siebie. Chwilę później usłyszałam głośne pukanie do drzwi. Owinęłam się ręcznikiem i wyszłam, ciekawa, kto stoi za drzwiami. "Otwórz drzwi" - krzyknęła głośno macocha. Strach przeszył całe moje ciało, gdy usłyszałam ten chłodny ton. Czy widziała, jak Mateo wychodzi z mojego pokoju? Otworzyłam drzwi delikatnie, choć w duchu pragnęłam, żeby drzwi magicznie upadły i wylądowały jej na głowie. Weszła, rozejrzała się i pokręciła głową, widząc szampana na blacie. "Czy musiałaś opuścić przyjęcie, które twój ojciec i ja tak starannie planowaliśmy, żeby przyjść i zapić się na śmierć w swoim pokoju? Jesteś taka niewdzięczna! Jesteś niczym więcej niż karaluchem, zasługujesz tylko na okruchy" - powiedziała, machając mi ręką przed twarzą. Milczałam ze spuszczoną głową, jej wywody nie były dla mnie niczym nowym, a ona była moją najmniejszą troską. Widząc, że jej nie odpowiadam, przestała paplać. "Twój ojciec prosi o twoje towarzystwo w głównym pokoju, ma nadzieję, że nie przyjdziesz wyglądając jak tania dziwka, którą jesteś" - powiedziała, zanim wyszła z mojego pokoju. Zamknęłam drzwi za nią, oparłam się o ścianę. Dlaczego nie mogę pozostać niezauważona w tej rodzinie? Nawet kiedy staram się unikać ich obecności, zawsze mnie znajdują. To się nigdy nie skończy. Kilka minut później miałam na sobie zwykłe ubrania, ponieważ czerwona sukienka była zniszczona, a Luna ukradła moją. Zeszłam do głównego pokoju, gdzie mój ojciec wyglądał na wyraźnie niezadowolonego skromnością mojego stroju, ale skinął mi, żebym stanęła obok niego, co zrobiłam. Mój ojciec rzadko to robił, chyba że miał do przekazania rodzinny komunikat. Mój ojciec poprawił się i zaczął mówić. "No cóż! Wszyscy słyszeliście plotki i wiecie, dlaczego was tu wezwałem. Dzisiaj będzie bardzo historyczny moment w długiej linii biznesu i braterstwa naszej rodziny" - powiedział, gestykulując w moją stronę, żebym stanęła przed nim. "To oficjalne ogłoszenie mające na celu wzmocnienie więzi naszej unii i naszych rodzin. Rodziny Argento i Rinaldi zaręczyły swoje dzieci, Silvio i Arianę, aby utrzymać pokój i aby pewien pokój trwał nadal" - zakończył. "Tato..." - zaczęłam, a on odwrócił się i posłał mi śmiertelne spojrzenie, spojrzenie aż nazbyt znajome. Co? Jestem zaręczona? Silvio Argento nie różni się od Mateo, wcześniej patrzył na mnie tak, jakby zamierzał mnie rozebrać na części. Byłam zbyt przerażona, żeby skonfrontować się z ojcem, jestem dla niego tylko kartą przetargową dla jego zysku i tak było zawsze. Zamarłam, czułam, że wszystko wokół mnie wymyka się spod kontroli, słyszałam bicie mojego serca, którego nie mogłam opanować, gdy odgłosy wiwatów zanikały. Jak do tego doszło? Powinnam być w drodze na Maltę! Wkrótce zdałam sobie sprawę, że nigdy nie będę mogła wrócić na Maltę, utknę tutaj, wyjdę za mąż za żądnego krwi zabójcę, takiego jak Mateo, i będę kolejną rozgoryczoną żoną mafiosa. Życie, którego unikałam, leżało przede mną, a mój ojciec rzucił mnie wilkom na pożarcie. Co on zrobi, kiedy dowie się, że nie jestem już dziewicą? Moje ręce zaczęły się nerwowo trząść, gdy zacisnęłam sukienkę na piersi. Obserwowałam, jak Silvio idzie w moim kierunku. Muszę przyznać, że jest bardzo wysokim i przystojnym mężczyzną, wyglądał jak dżentelmen z włosami w kolorze blond. Ale nie jest lepszy od szaleńca Mateo. Zatrzymał się obok mnie i wpiął mi kwiat we włosy. Wziął moją dłoń i przyciągnął mnie do siebie. "Jesteś teraz moja, Ariana" - wyszeptał mi do ucha. Ten chłodny strzał przeszył moje ciało, dotknął mnie lekko, a ja szybko się odsunęłam. Mateo uśmiechnął się do mnie wesoło, idąc w stronę Silvio i mnie, wyraźnie pokazując zęby. "Gratulacje, Silvio, i tobie siostro" - powiedział obojętnie, jakby przed godziną nie zabrał mi dziewictwa w moim łóżku. Pochylił się i złożył delikatny pocałunek na moich policzkach, a moja twarz niemal się zaczerwieniła. Moje serce zamarło! Gratulacje? Od niego! Moje życie się skończyło. Mateo wstał i stuknął kieliszkiem. "Ja też mam ogłoszenie" - powiedział, podrzucając swoją amerykańską przyjaciółkę w powietrze i upuszczając ją przed sobą. Wyjął pudełko i zaoferował je Becky. Otworzyła je, a jej usta się otworzyły, a oczy wyszły na wierzch. Blask radości nagle wypełnił jej twarz, gdy wyjęła z pudełka lśniący diamentowy pierścionek. "Becky, czy zostaniesz moją żoną?" - zapytał. Wykonała dramatyczny taniec radości, krzyknęła głośne, donośne "tak" i wszyscy wybuchnęli kolejną rundą wiwatów. Nie rozumiem, co się tutaj dzieje. Czy on się właśnie oświadczył? Zaczęłam się wiercić, mój gniew zaczął mnie rozrywać od środka, gdy poczułam w sobie ten palący szał, jak wulkan, który ma zaraz wybuchnąć. "Chyba nie ma lepszego momentu, żeby ci to powiedzieć!" - uśmiechnęła się Becky, trzymając szyję narzeczonego i kołysząc się z boku na bok. "Jestem w ciąży!" - krzyknęła, a twarz Mateo się zmieniła, podniósł ją w powietrze i obrócił. "Ah, gratulacje, Mateo" - powiedział mój ojciec, klepiąc go ponownie po ramieniu. Ta noc była najgorszą nocą w moim życiu. Starałam się unikać spojrzenia Silvio przez całą noc i skupiłam się na bezwzględnym draniu, który wydawał się naruszać mnie dla sportu. Przeklinałam go nieustannie, a moje serce bolało głębokim bólem, który przeszywał moje ciało jak elektryczne wstrząsy. Przez resztę imprezy nawet na mnie nie spojrzał. Chciałam znowu wyjść, ale nie zanim dostrzegłam błyszczący przedmiot, który ktoś wyjmował z kieszeni na nodze. Widziałam wcześniej jedną z dziewczyn, której nie znałam, jak skradała się w stronę Mateo, więc była za nim. Próbowałam go ostrzec, ale hałas i muzyka nie pozwoliły mi się usłyszeć. Może się mylę. Widziałam, jak powoli podnosi nóż do jego pleców. Zerwałam się nagle, chcąc go uratować. Podniosłam laskę ojca, której używał do podparcia się obok mnie, i rzuciłam nią w kierunku Mateo. "Mateo! Za tobą!"