– Ona się nie zmieniła – powiedział Zander, a w jego oczach zebrały się łzy. Już czuł obecność matki, jakby nigdy nie wyjechał. Nana wreszcie otworzyła drzwi i pierwszą osobą, którą zobaczyła, był Zander. Nie mogła uwierzyć własnym oczom. – O bogini, o bogini, Zander, czy to ty? – zawołała Nana, ujmując twarz Zandera w dłonie. Była taka szczęśliwa. – Mój Boże, masz twarz swojej matki, widzę ją