Rozdział 37 "Jesteśmy tu dla siebie" wyszeptałam. Vito podszedł i ujął moją dłoń, staliśmy tak w ciszy przez chwilę. Nie mogłam sobie wyobrazić, przez co przechodził, widząc swojego brata w takim stanie. Pocierałam jego dłoń kciukiem, próbując go jakoś pocieszyć. Po chwili zdecydowaliśmy zrobić sobie przerwę i zaczerpnąć świeżego powietrza na zewnątrz. Kiedy wyszliśmy ze szpitala, zobaczyłam mężcz