Kiedy Finnick to oznajmił, jego ton był jeszcze stosunkowo obojętny. Jednak kiedy Vivian usłyszała jego słowa, poczuła nie dający się opisać ciężar. Jego obsydianowe oczy były pozornie spokojne, a jednak ponure i niezgłębione. Vivian stwierdziła, że nie potrafi w ogóle zrozumieć jego emocji. W tym czasie Finnick skończył już nakładać maść na jej brodę. Spuszczając wzrok, Vivian wkrótce wymamrotała