Jego koszula zwisała z jej drobnej sylwetki jak gigantyczna kurtyna, od czasu do czasu odsłaniając jej obojczyki i smukłe nogi. Finnick odwrócił wzrok, a jego twarz szybko się zaczerwieniła. Zawsze szczycił się swoją samokontrolą, a jednak nie miał innego wyjścia, jak tylko wziąć kilka łyków lodowatej wody, żeby się uspokoić. Vivian usiadła przy stole, nie zauważywszy w nim nic dziwnego. – Wracam