Eteryczny głos skandował i rozbrzmiewał ze sceny. Wszyscy dostali gęsiej skórki, słysząc ten melodyjny głos. Wydawało się, że pochodził z głębi jej duszy. <Pop!> Wtedy na scenie pojawił się słaby blask reflektora. W zadymionym otoczeniu dziewczyna ubrana w czarną sukienkę siedziała elegancko pod starymi drzewami, przed czystym białym fortepianem. Jej twarz była ukryta pod czarnym welonem. Niesamow