Jasne, proszę bardzo: DEX. – Wszystko w porządku? – pytam Veronicę, która odwróciła się do okna i nie odezwała się słowem, odkąd zatrzymaliśmy samochód. Pociąga nosem i widzę, jak ociera twarz. – Tak. Jest okej. Chcę ją objąć i przytulić, ale nie jestem pewien, czy tego właśnie teraz potrzebuje, więc czekam, aż się uspokoi i powie mi, co się stało. – Przepraszam – chichocze, w końcu spoglądaj