Noelle wciąż siedziała na miejscu pasażera z przodu. Myślała, że już wystarczająco znieczuliła się, ale w tej chwili poczuła ostry ból przeszywający jej serce. To było tak, jakby coś ją od środka pożerało. Nagle przypomniała sobie coś sprzed lat. To było krótko po tym, jak wróciła do rodziny Swansonów. Pamiętała wyraźnie, że tego dnia padał deszcz. Matilda osobiście odebrała ją i Sandrę ze szkoły, ale po drodze do domu mieli wypadek samochodowy. Chociaż wypadek nie był poważny, kierowca skręcił, aby uniknąć innego samochodu i uderzył w pobliski pas zieleni. Noelle uderzyła głową w szybę i straciła przytomność. Zanim straciła przytomność, pamiętała, jak Matilda ominęła ją i wyciągnęła rękę do Sandry. Matilda szlochała żałośnie, trzymając Sandrę w ramionach. W tamtym momencie Noelle zrozumiała – jedynym powodem, dla którego ją odnaleźli, była jej krew. Ale dla nich Sandra była córką, którą naprawdę kochali. Po uświadomieniu sobie tego Noelle zmusiła się, żeby o tym nie myśleć, ponieważ za każdym razem, gdy o tym myślała, przynosiło to tylko więcej bólu. Ale teraz wspomnienie powróciło. Tylko tym razem osobą trzymającą Sandrę nie była jej matka – to był jej mąż. Noelle nie wiedziała, ile czasu minęło. W końcu wysiadła z samochodu. Właśnie wtedy niski grzmot przetoczył się po niebie, a po nim nastąpiła ulewa. Noelle przyspieszyła kroku, aby wejść do środka, ale miejsce, w którym Hendrix zaparkował, było jeszcze dość daleko od drzwi wejściowych. W rezultacie zmokła od stóp do głów. Na piętrze paliły się światła – jedno w pokoju Sandry, a drugie w gabinecie Hendrixa. Najwyraźniej nawet nie zauważył, że jeszcze nie weszła. Noelle stała w miejscu przez chwilę, upewniając się. Następnie, ze sztywnymi nogami, powoli weszła na górę. Ekran jej telefonu nagle się podświetlił. Nadchodziło połączenie z nieznanego numeru. Gdy Noelle wpatrywała się w numer, coś w niej kliknęło i zatrzymała się. Kiedy zastanawiała się, czy odebrać, dzwoniący się rozłączył. Z jakiegoś powodu, w momencie, gdy ekran znowu zgasł, Noelle poczuła niewytłumaczalne uczucie ulgi. Ale równie szybko przyszło drugie połączenie. Noelle wiedziała, kto to jest. Tym razem nie wahała się i odebrała telefon. – Elle. Dawno nie słyszała tego zdrobnienia. Słysząc je nagle, trochę ją to wytrąciło z równowagi. – To ja – powiedział. – Maxwell. – O – odpowiedziała cicho Noelle. – Czy jesteś… z powrotem w kraju? – Nie – powiedział Maxwell ze śmiechem. – Ale wkrótce wrócę. Zarezerwowałem lot na pojutrze. Masz czas? Myślisz, że mogłabyś mnie odebrać? Noelle zamilkła. – Czy to dla ciebie niewygodne? – Maxwell szybko wyczuł jej wahanie. – W porządku. Mogę wrócić sam. Tylko… po tym wszystkim, mam nadzieję, że pierwszą osobą, którą zobaczę po powrocie, jesteś ty. – Jestem zamężna – wypaliła Noelle. – Wiem – odpowiedział Maxwell, nie będąc tym zaskoczony. – Z tym facetem o nazwisku Freeman, prawda? W końcu Amity Group jest tak sławne. Nawet z zagranicy słyszałem o ślubie dyrektora generalnego. Noelle znowu zamilkła. Po krótkiej przerwie Maxwell zapytał cicho: – Elle, czy wszystko u ciebie dobrze?