Widząc, jak jej usta otwierają się i zamykają jak rybie wyrzuconej na brzeg, wiedziałem, że muszę wkroczyć, bo Amelia nie była w stanie się z tego wyplątać, a tym bardziej logicznie wytłumaczyć Tristanowi prawdy. "Mały? Może zostawimy pytania na inny dzień? Twoja mama i ja mamy sprawy klanowe do załatwienia" - powiedziałem, przerywając im. Jej zielone spojrzenie niemal powaliło mnie na tyłek. Ja