Kiara "Nie potrzebuję twojego współczucia," wypluwam z siebie jadowicie. Cholera, chyba muszę trochę złagodzić tę gorycz. Zaczynam brzmieć jak prawdziwa zołza. "Prawdziwi mężczyźni nie zdradzają." "Cóż, nie widziałam żadnych znaków, dopóki nie było za późno. Zaczynam wierzyć, że już ich nie ma," mruczę pod nosem, dopijając ostatniego drinka. "No to nie szukaj dalej, jesteś w obecności jednego z nich." Śmieję się bez cienia radości. "Dobre sobie. Używasz tego na wszystkich dziewczynach, które udaje ci się zaciągnąć do łóżka?" Wzrusza ramionami. "Nie wiem, zazwyczaj nie zagaduję do kobiet." "Och, czyli jestem wyjątkowa?" Ech. Już wiem, że pieprzy głupoty. Dlaczego w ogóle go słucham? Może dlatego, że moja wagina pulsuje jak drugie serce. "Jestem zainteresowany, żeby się dowiedzieć, ale zanim to zrobię, wiedz, że nie jestem typem na związki. Nie wierzę w miłość. Zwykle jestem facetem, z którym kobiety pieprzą się między poważnymi relacjami." Parskam śmiechem. "Ależ banał. Ciekawe, ilu facetów powiedziało już "Nie wierzę w miłość," robię cudzysłów w powietrzu, przedrzeźniając jego głos, "Nie sądzę, żeby moje rozgoryczenie i twoja bezduszność jako playboya dobrze się ze sobą komponowały." Chichocze, posyłając mi kolejny arogancki uśmiech. "Pewnie masz rację, ale co szkodzi, jeśli to tylko jedna noc?" Przełykam z trudem. Byłam tylko z Jordanem, więc nigdy nawet nie rozważałam przygody na jedną noc. Przypominam sobie, jak Jordan mówił mojej siostrze, jaka jestem nudna. A jeśli jestem beznadziejna w łóżku? To byłoby tak żenujące, ale z drugiej strony nigdy więcej nie zobaczę tego nieznajomego, więc co mam do stracenia? Czekając niecierpliwie na moją odpowiedź, szybko odmawia propozycji barmana na kolejne piwo. "Tylko raz i koniec?" pytam. Kiwa głową, mięsień na jego szczęce napina się i rozluźnia. "Oboje moich rodziców byli alkoholikami. Upewniam się, że ta szajka kończy się na mnie." To przypomina mi Candy. Widząc, jak alkohol niszczy życie jej matki, nigdy go nie tknęła. "Wow, moja przyjaciółka też tak ma. W ogóle nie pije." "Mądra dziewczyna," mruczy. "A ty? Wiesz, że nie możesz po prostu zapijać swoich problemów." "Hej, nie oceniaj mnie! Miałam okropny tydzień," warczę na niego obronnie. Wypiłam dopiero jakieś cztery albo pięć. Chyba. W jego oczach pojawia się zmartwienie, ale znika w mgnieniu oka, zastąpione maską obojętności. Nagle spadam z hokera barowego, a silne ramiona szybko owijają się wokół mojej talii, powstrzymując mnie przed dalszym kompromitowaniem się. "Woah, wszystko w porządku?" jego ciepły oddech muska kark, wywołując dreszcze na moich plecach. A może to po prostu alkohol. Przyciąga mnie bliżej, mocno obejmując moje górne partie ciała, żeby utrzymać mnie w pionie. Czuję twardość jego mięśni brzucha, naciskających na moje plecy, i wzdycham. Jest jeszcze bardziej wyrzeźbiony, niż myślałam. "To już wystarczy dla pani. Ma pani kogoś, kto panią odwiezie do domu?" pyta barman, w jego głosie słychać irytację. Jak cholernie żenujące. W pokoju zaczyna mi się kręcić w głowie i jedyne, co potrafię, to niekontrolowanie chichotać. Zadzwoniłabym do Candy, ale pewnie jest zajęta w pracy i wiem, że po zobaczeniu mnie w takim stanie musiałabym opowiedzieć o moim popieprzonym tygodniu, a wciąż nie mam na to ochoty. Więc moją jedyną nadzieją jest seksowny nieznajomy. Próbuję poprosić go, żeby pomógł mi dotrzeć do mojego samochodu, ale moje bełkotliwe słowa sprawiają, że nie jestem pewna, czy mnie zrozumiał. Spogląda na mnie z góry, nozdrza mu się rozszerzają, i stanowczo stwierdza: "Nie. Odwiozę cię do domu."