Kiara: "Skupmy się teraz na tobie. Jeśli nie zjesz tej kanapki, to wystygnie," droczę się delikatnie, mając nadzieję rozładować napiętą atmosferę. "Na samą myśl o jedzeniu robi mi się niedobrze," odpowiada, a w jego głosie słychać wyczerpanie. "Wiesz co, mi też," przyznaję cicho. "No nic, może zjesz ją później." Mija dziesięć minut i w końcu zasypia. Dalej gładzę go po włosach, przepełniona na