Nagle w umyśle Anneliese przemknął obraz – Jonathan przygważdżający ją do kanapy, powoli pochylający się bliżej. Prawie czuła jego czysty, drzewny zapach. W mundurze wydawał się odległy i niedostępny jak ośnieżony szczyt. Ale gdyby klęczał przed nią tak… – Rumienisz się! Jessica popchnęła ją, przywracając Anneliese do zmysłów. Potrząsnęła głową, ale gorąco na jej twarzy tylko się wzmogło. Dlaczego