Harry – Zaraz zejdzie? – spytała Winnie, podskakując na tylnym siedzeniu. Przytaknąłem. – Mam nadzieję – odparłem, zerkając na zegarek. – Mówiła, że niedługo powinna być na dole. – O, już jest! – zawołała nagle. Spojrzałem i zobaczyłem, jak Raina z trudem wychodzi z drzwi wejściowych, niosąc w rękach duże pudło. – Co tam masz? – zapytałem, gdy Raina ostrożnie wsiadła na przednie siedzenie, uważają