Babcia Dawson wzięła Annę za rękę. "Liam, czyż Anna nie jest piękna?" Wyraz twarzy Liama pozostał obojętny. Jednak, gdy zobaczył, że Anna przebrała się w bardziej skromny strój, jego usta lekko uniosły się w zadowoleniu. "Tak, nieźle. Wygląda... jak posłuszna dziewczynka." "Posłuszna?" Pogarda Anny dla niego jeszcze bardziej wzrosła. "Czy on sugeruje, że ugryzłam go za słabo?" Babcia Dawson szybko wzięła również Bryana za rękę i złączyła je z dłońmi Anny. "Jestem taka szczęśliwa, że ta dwójka może być razem." Zimne spojrzenie Liama padło na ich splecione dłonie. Jego oczy zwężały się coraz bardziej i nagle gwałtownie zakaszlał. "Kaszel, kaszel!" Babcia Dawson szybko zapytała współczującym tonem: "Liam, czyżbyś źle znosił tutejszy klimat?" Liam wskazał na Bryana i rozkazał: "Przynieś mi szklankę wody." Jako ukochany syn rodziny Dawsonów, Bryan nigdy wcześniej nikomu nie służył. Niemniej jednak, jeśli chodziło o Liama Ackmana, Bryan był bardziej niż chętny do posłuchania. Szybko puścił dłoń Anny i poszedł po szklankę wody. Anna niespokojnie otarła rękę; naprawdę czuła, że dotyk Bryana jest obrzydliwy. Liam zauważył jej subtelne ruchy i dostrzegł w jej oczach nutę obrzydzenia. Lekko uniósł brwi. Właśnie wtedy Bryan wrócił ze szklanką wody i podał ją Liamowi oburącz. "Wujku, proszę." Liam spojrzał na niego przelotnie. Wziął szklankę i natychmiast podał ją stojącej obok pokojówce. Wyraz twarzy Bryana na chwilę zamarł. Uśmiechnął się niezręcznie. Następnie Liam wyjął chusteczkę z kieszeni i elegancko wytarł nią ręce. Wręczył chusteczkę również pokojówce. Głębokim głosem powiedział: "Ciociu, zacznijmy przyjęcie." Babcia Dawson szybko ogłosiła rozpoczęcie swojego przyjęcia urodzinowego. Rodzina Dawsonów zaprosiła wielu znanych piosenkarzy, aby zadedykowali piosenki Babci Dawson. Wynajęli także słynny zespół, aby wystąpił na żywo podczas tego wydarzenia. Atmosfera w ogrodzie ożywiła się. Dziesiątki celebrytów zgromadziło się na scenie, jakby to był ogromny koncert. W momencie, gdy Liam zszedł ze sceny, otoczył go tłum niezamężnych kobiet. Twarze każdej z nich płonęły, gdy wpatrywały się w jego oceanicznie głębokie oczy, rzucając zalotne spojrzenia na mężczyznę. Nagle wysoka i piękna kobieta w fioletowej sukni powoli zbliżyła się do nich z kieliszkiem wina w ręku. "Babciu Dawson, wszystkiego najlepszego. Życzę długiego i zdrowego życia!" "Dobra dziewczyna. Dziękuję. Odwiedzaj mnie często z rodzicami, kochanie," uśmiechnęła się Babcia Dawson. "Oczywiście, babciu, będziemy." Jej wzrok przesunął się w stronę Liama, gdy to mówiła. Uśmiechnęła się i wyciągnęła swoją piękną dłoń. "Miło mi pana poznać, panie Ackman. Nazywam się Selena Flores. Słyszałam o panu od dawna. To dla mnie zaszczyt móc pana dziś poznać. Może pan zostać na drinka lub więcej." Selena kontynuowała: "Grupa Flores współpracowała już wcześniej z pana firmą. Mój ojciec to Jason Flores." Anna spojrzała na Selenę. Była oszałamiająca. Jej małe dołeczki pojawiały się za każdym razem, gdy się uśmiechała. Jej długie i smukłe nogi były gładkie i jasne. Anna cicho zadrwiła: "Już złapała rybkę w sieć, co? Tsk, co za Casanova!" Niemniej jednak Annę ogarnęło dziwne uczucie dyskomfortu. Być może po prostu nie mogła znieść widoku takich playboyów jak on. Wyraz twarzy Liama pozostał obojętny. W jego oceanicznie głębokich oczach nie było cienia ciepła. Jego wąskie usta uformowały tylko trzy słowa. "Nie znam go." Po tych słowach przeszedł obok oszołomionej kobiety i oddalił się. Anna obserwowała, jak Selena stoi niezręcznie w miejscu. Jej twarz przybierała barwę czerwono-białą. Anna poświęciła trzy sekundy ciszy dla biednej damy... Po zobaczeniu tej sceny, tłum kobiet, które chciały podejść do Liama, natychmiast się zniechęcił. Wiele z nich zrezygnowało. Chociaż one również zostały stłumione przez pompatyczne nastawienie Liama, kobiety nadal wyśmiewały Selenę za nieznajomość swojego miejsca. Z pomocą pokojówki, Babcia Dawson usiadła przy głównym stole. Główny stół był długim stołem z marmurowymi wstawkami. Nie był szczególnie szeroki, ale bardzo długi. Miał pomieścić wszystkich krewnych rodziny Dawsonów, zarówno bliskich, jak i dalekich, oraz ich kilku wysoko cenionych gości. Gdy Babcia Dawson zajęła swoje miejsce, szybko wezwała wszystkich innych do zajęcia miejsc. "Siadajcie, wszyscy. Nie wstydźcie się." Osoby przy długim stole siedziały zgodnie ze swoim statusem. Oczywiście Babcia Dawson siedziała na czele stołu. Po jej obu stronach znajdowały się miejsca dla osób o najwyższym statusie w rodzinie Dawsonów. Naturalnie Liam był jedną z tych osób. Z jego statusem nikt by nie narzekał, nawet gdyby usiadł na czele. Niemniej jednak Babcia Dawson była starsza, więc Liam zadowolił się miejscem po jej lewej stronie. Po jej prawej stronie siedział najstarszy wnuk rodziny Dawsonów - Bryan Dawson. Obok niego siedziała jego siostra, Amelia Dawson. Gdy członkowie rodziny Dawsonów zajęli swoje miejsca, goście zostali usadzeni zgodnie z rankingiem ich rodzin. Gdy Anna pomagała swojemu ojcu, Danielowi, zająć miejsce, usłyszała, jak Babcia Dawson ją woła. "Anno, chodź tutaj! Usiądź obok mnie." Bryan miał właśnie usiąść po prawej stronie Babci Dawson, gdy to powiedziała. Zamarł w miejscu, a jego twarz lekko poczerwieniała. Amelia siedziała już na swoim miejscu, gdy Babcia Dawson to powiedziała. Musiała wstać i przesunąć się na następne miejsce, aby zrobić miejsce dla Bryana. Widząc, że jej status w rodzinie spadł z drugiego na trzeci, zirytowało to Amelię. Kiedy Amelia zauważyła, że wyraz twarzy Bryana również jest ponury, zachichotała i cicho zadrwiła: "Bryan, kiedy Anna wyjdzie za mąż za tę rodzinę, będzie rangę wyżej od ciebie! Hehe..." Bryan poczuł upokorzenie w głębi serca. Uczucie to zamieniło się w mgłę i przeniknęło do jego krwi. Anna pośpiesznie odmówiła. Wiedziała, że jeśli usiądzie obok Babci Dawson, wzbudzi nienawiść wielu osób. Mimo to Babcia Dawson nalegała. Anna nie miała innego wyjścia, jak zająć miejsce po prawej stronie Babci Dawson. Kiedy podniosła wzrok, zobaczyła Liama siedzącego naprzeciwko niej i wpatrującego się w nią. Dreszcz przebiegł jej po kręgosłupie. Czuła, jak chłód wnika do jej serca…