Skrzynka odbiorcza Anny pękała w szwach od nieodebranych połączeń i wiadomości od Bryana. Poczuła ostre ukłucie w sercu, gdy tylko zobaczyła jego imię. [Anno, gdzie jesteś? Nie mogę cię nigdzie znaleźć. Wariuję.] [Anno, proszę, oddzwoń, jak tylko to zobaczysz…] [Anno, tak się o ciebie martwię. Szukam cię całą noc. Gdzie jesteś?] Anna, Anna, Anna… Te „troskliwe” wiadomości napawały ją obrzydzeniem. W tym samym momencie znowu zadzwonił Bryan. W panice Anna odrzuciła połączenie, wyłączyła telefon i odrzuciła go daleko. Wkrótce potem Jamie znalazł zapasowe klucze i wpadł z powrotem do pokoju. Kiedy zobaczył Annę siedzącą w milczeniu na sofie, w końcu odetchnął z ulgą. Naprawdę martwił się, że po dwóch ciężkich ciosach tej nocy Anna zrobi coś głupiego. Promienie światła wpadały przez okno i padały na jasną twarz Anny, sprawiając, że jej skóra wydawała się jeszcze bledsza. Można było zobaczyć nawet żyłki pod skórą. Jej długie i kręcone rzęsy rzucały piękne cienie pod oczami. Siedziała na sofie, pogrążona w myślach. Jamie podszedł do niej i uklęknął przed nią. Serce go bolało, gdy zobaczył blade niebieskie i fioletowe ślady ukryte pod kołnierzykiem jej koszuli. Łagodnym głosem pocieszył ją: „Kochanie, nie smuć się, dobrze? Nadal masz mnie.” Przybierając figlarny uśmiech, Jamie wziął jej lodowate dłonie i zażartował: „Wiesz, możemy na to spojrzeć z innej strony. To nie on cię przeleciał, to ty jego przeleciałaś! Potraktuj to jako zemstę na swoim zdradzającym narzeczonym! Powinnaś się z tego cieszyć, prawda?” Anna w końcu wyrwała się z transu. Jej wzrok przeniósł się na twarz Jamiego, która w pewnym sensie przypominała diabła. Spokojnie powiedziała: „Boję się, że zarażę się AIDS!” „…” Jamie był zupełnie oniemiały. Anna chwyciła telefon i torebkę i ruszyła w stronę drzwi. Jamie pośpiesznie podążył za nią. „Gdzie idziesz, kochanie?” Anna zatrzymała się w miejscu. Jej piękne oczy stały się zimne. Jej usta lekko się rozchyliły, tworząc tylko jedno słowo. „Do domu.” Anna dotarła do domu. Gdy tylko przekroczyła próg, jej macocha, Nicole Baine, rzuciła się do drzwi i przyniosła Annie kapcie, jakby była służącą. Nicole troskliwie pytała o to, gdzie Anna była poprzedniej nocy. „Anno, wróciłaś! Dlaczego nie wróciłaś wczoraj do domu? Tak się martwiłam! Nie zmrużyłam oka całą noc. „Anno, dlaczego wyglądasz tak blado? Jesteś chora?” Anna nie odpowiedziała, ani nie włożyła kapci, które jej przyniosła Nicole. Weszła prosto do domu, mijając Nicole. Nicole pobiegła za nią. „Anno, zrobiłam ci zupę. Jest podgrzewana w kuchni. Chcesz miskę?” Anna w milczeniu weszła po schodach. Słyszała ciche narzekanie Nicole z tyłu. „Tsk, chyba taki jest los macochy. Jestem już taka stara, a muszę gonić tę rozpieszczoną księżniczkę każdego dnia, a ona nie może nawet obdarzyć mnie uśmiechem.” Anna potajemnie zacisnęła pięści, aby powstrzymać smutek, który wypełniał jej serce. Sądząc po uprzejmym zachowaniu Nicole wobec niej, Anna wiedziała, że jej ojciec jest w domu. Zgodnie z oczekiwaniami, jej ojciec, Daniel Hamilton, wyszedł z gabinetu i stanął na szczycie schodów. Jego wyraz twarzy był ponury. „Anno, gdzie byłaś wczoraj wieczorem? Dlaczego dopiero teraz wracasz do domu!” Anna odpowiedziała cicho: „Przenocowałam u Jamiego.” Zirytowany Daniel zganił: „Ile razy ci powtarzałem, żebyś nie zadawała się z tym pedałem! Jeśli się o tym dowie opinia publiczna, to zrujnuje twoje imię jako najstarszej córki rodziny Hamiltonów!” Anna podniosła głowę. Para oczu ukryta za jej okularami w czarnych oprawkach była zimna i zdeterminowana. „On jest moim najlepszym przyjacielem!” Daniel był zaskoczony. Anna zawsze była posłusznym dzieckiem – chociaż wiedział, że potajemnie utrzymuje kontakt z Jamiem, nigdy wcześniej nie odzywała się do niego w ten sposób! Daniel zastanawiał się, co się z nią dzieje tego dnia. Starał się zachować spokój i powiedział szczerze: „Robię to dla twojego dobra! Wkrótce skończysz studia i dołączysz do Lincoln Group, przejmując pewne aspekty rodzinnego biznesu. Jeśli wybuchną jakiekolwiek skandale na twój temat, to zrujnuje to twój wizerunek w oczach naszych starszych udziałowców!” Anna również stłumiła swoje emocje. Spokojnie odpowiedziała i poszła do swojego pokoju. „Rozumiem.” W tym momencie Chloe pojawiła się przed nią znikąd. Powitała Annę z dużym entuzjazmem. „Anno, wróciłaś!” Anna poczuła ucisk w klatce piersiowej. Powoli podniosła głowę, aby spotkać się z piękną twarzą Chloe, która była podkreślona wykwintnym makijażem. Jej błyszczące oczy wygięły się w piękny uśmiech. Kiedy Anna zobaczyła mini czarną koronkową sukienkę, którą miała na sobie Chloe, powrócił ostry ból w jej sercu. Podświadomie zacisnęła pięść do tego stopnia, że paznokcie wbiły się głęboko w jej ciało. Nigdy nie zapomni czarnej koronkowej sukienki pozostawionej na klatce schodowej Bryana w noc, kiedy wpadła do jego rezydencji – była pewna, że to ta sama sukienka, którą Chloe miała na sobie w tej chwili. Podobnie, nigdy nie zapomni oszukańczych słów, które Chloe wypowiedziała, leżąc pod ciałem Bryana: „To nie jest fair w stosunku do mojej siostry.” Chloe przechyliła głowę, wciąż uśmiechając się do Anny. „Anno, o czym myślisz? Twoje oczy robią się czerwone.” Prawda jest taka, że Chloe była oszałamiająca. Co więcej, wiedziała, jak się wystroić. Kiedy dwie siostry stały obok siebie, każdy z pewnością zauważyłby najpierw wspaniałą Chloe Hamilton, w przeciwieństwie do Anny, która nosiła tylko białe koszule i dżinsy, w połączeniu z okularami w czarnych oprawkach. W porównaniu z Chloe, Anna była naprawdę nudną i pozbawioną wyrazu kobietą. Jako dziecko Anna uwielbiała nosić sukienki i makijaż, ale Nicole nigdy jej na to nie pozwalała. Według Nicole, Anna musiała od młodego wieku zachowywać się jak spokojna i odpowiedzialna kobieta, ponieważ musiała przejąć stanowisko swojej biologicznej matki w Lincoln Group. Musiała zachować tę powściągliwą osobowość, aby udziałowcy rodzinnego biznesu zaakceptowali ją jako swoją młodą liderkę. W tamtym momencie Anna zdała sobie sprawę, że wszystko, co powiedziała Nicole, to kompletne bzdury! Anna zawsze znała ostateczny cel Nicole. Jej młodsza siostra, Chloe, nie była jej siostrą krwi. Daniel nie był jej biologicznym ojcem, a mimo to miała szczęście przyjąć nazwisko rodziny Hamiltonów. Nicole potrzebowała, aby Chloe miała to nazwisko, aby w przyszłości znaleźć dla niej dobrego męża. Anna nie spodziewała się jednak, że jej macocha wybierze Bryana Dawsona jako swój cel. To był jej narzeczony! Były rodziną, a jednak Nicole miała serce, aby jej to zrobić! Anna również nie spodziewała się, że jej miły i czuły narzeczony, Bryan, okaże się dwulicowym draniem. „Anno, o czym myślisz? Gdzie byłaś wczoraj wieczorem? Bryan szukał cię wszędzie. Kilka razy przyszedł nawet do naszego domu.” Jej zimne oczy były utkwione w fałszywym wyrazie troski na twarzy Chloe. W oczach Chloe pojawił się cień niepokoju, ale nie sekundę później znowu przybrała promienny uśmiech, jak uroczy mały aniołek. „Bryan przyniósł ci kolejny bukiet dziewięćdziesięciu dziewięciu róż. Już zaniosłam go do twojego pokoju i włożyłam do wazonu, jak zwykle to robisz. „Bryan naprawdę musi cię bardzo kochać! Każdego dnia, bez wyjątku, przynosi ci róże. „Tak bardzo ci zazdroszczę! Mam nadzieję, że pewnego dnia znajdę kogoś, kto będzie mnie kochał tak samo, jak Bryan kocha ciebie!” Spojrzenie Anny było zimne jak lód. Krok po kroku zbliżała się do Chloe…