Aurora: Z trudem złapałam oddech, przetrawiając fakt, że się obudziłam. Bolał mnie brzuch i nie mogłam powstrzymać zmarszczenia brwi, gdy zorientowałam się, że leżę w ambulatorium watahy, a obok mnie siedzi Dimitri. Nasze spojrzenia na moment się spotkały, ale szybko odwróciłam wzrok, nie chcąc patrzeć mu w oczy. Ku mojemu zaskoczeniu, mężczyzna wziął moją dłoń w swoją i powoli, ostrożnie splecion