Aurora: Zamilkłam na chwilę, czując, jak w mojej piersi osiada ciężki niepokój. I choć nie rozumiałam, co się dzieje, wiedziałam, że mężczyźni nie poszli tylko porozmawiać, bo mieli do rozwiązania jakiś "drobny" problem. Coś się kroiło, cokolwiek to było, coś było nie tak. – Jutro musimy iść na przymiarki – powiedziała Natalia, przerywając moje rozmyślania. Spojrzałam na nią i potrząsnęłam głową z