Co się właśnie stało? – zastanawiała się Aekeira, a jej ciało i dusza były przeszyte bólem. Wszystko ją boli. Była niebezpiecznie bliska omdlenia. Drzwi do jej komnaty otworzyły się po raz kolejny, a jej serce impulsywnie wyciągnęło się w desperacji, pragnąc powrotu Lorda Vladya. – Keiro? – znajomy głos dotarł do jej uszu. Z ust Akeiry wydobył się oddech ulgi. – Em? – wyszeptała. – Hej, już dobrze