Oczy Vladyi otworzyły się gwałtownie. Cisza opadła jak całun. – Nie powiedziałem tego – stwierdził w końcu. – Ale tak się stało, prawda? – wymamrotała Aekeira. – To wyjaśniałoby rany, truciznę. Vladya był zbyt wyczerpany na tę konfrontację. Czy wszyscy ludzcy władcy są tak uparci, czy to cecha charakterystyczna tylko tej kobiety i jej brata? – W porządku – ustąpił, a słowo to brzmiało ciężko o