Kilka minut później dotarliśmy na miejsce. Zaparkował, a kiedy miałam już otworzyć drzwi i wysiąść, zatrzymał mnie. – Proszę zaczekać, proszę pani, moim obowiązkiem jest zawsze otwierać pani drzwi. – powiedział, patrząc na mnie w lusterku wstecznym. – Spokojnie, poradzę sobie – odparłam, odpinając pasy. – Nie, proszę pani, muszę. – upierał się, po czym szybko wysiadł z samochodu i podszedł do moic