Ava – Możemy porozmawiać, Avo? – Nawet teraz, widząc zielone oczy Chrisa odbijające światło słoneczne i jego włosy potargane wiatrem, bolało. Może bolało jeszcze bardziej, widząc go takiego. – Oczywiście – wydusiłam w końcu, jakimś cudem utrzymując stabilny głos, pomimo faktu, że na sam jego widok robiło mi się niedobrze. – O co chodzi? Chris rozejrzał się po naszym tętniącym życiem otoczeniu