ARDEN Ta kobieta, doprawdy. Myślałam, że już wykrzyczała swoje, tupnęła nogą i wyszła z balkonu wściekła, jak to zawsze robiła, gdy sprawy nie szły po jej myśli. Jednak wyglądało na to, że wyczuła moją obecność, bo została. – Co do cholery? – wyszeptałam, gdy szarpnęła mnie do tyłu, z taką siłą, że moje stopy się o siebie potknęły. – Nie wystarcza ci bycie atencjuszką, a teraz podsłuchujesz mnie i