Damien nie chciał tracić czasu na przeprowadzkę Any i Alana. Wiedział jednak, że najpierw muszą to omówić z Alanem. Następnego ranka, gdy się obudzili, posadzili go przy śniadaniu. – Alan – zaczął Damien. – Pamiętasz, jak pytałeś, czy mieszkasz ze mną? Alan skinął głową, wciskając kęs chleba do ust. – Chciałbyś, żebyś tu mieszkał ze mną i mamą? – Tak! – Uśmiechnął się szeroko z ustami pełnymi nied