GABRIEL (ciąg dalszy...) Tej nocy zadzwoniłem do Zofii po raz pierwszy od powrotu do domu. Wziąłem szybki prysznic i zadzwoniłem do niej, ubierając się do łóżka. Odebrała, ale wydawała się taka odległa… jakby coś ją trapiło. – Na pewno wszystko w porządku, Piegusku? – zapytałem po raz czwarty w tej jednej rozmowie. – Nadal się jutro widzimy, prawda? – Hmm… – Mruknęła sennie, ale głównie była po pr