„Szwagierko…“ „Yvonne Frey, co pani tu robi na zewnątrz?” Zimny i niezadowolony głos Henry’ego rozbrzmiał w biurze! Nie spodziewał się, że Yvonne będzie aż tak śmiała, by flirtować z kimś innym na jego oczach! Dał jej do zrozumienia, co myśli, gdy ostatnio byli przed komisariatem, ale ta kobieta najwyraźniej nie potraktowała tego poważnie! Chociaż byli małżeństwem tylko z nazwy, czy nie miała świadomości, że jest mężatką? „N-Nic!” Yvonne otrząsnęła się i szybko odsunęła od Shane’a. Rzuciła mu przepraszające spojrzenie, a następnie bez zbędnych ceregieli przekazała Henry’emu dokumenty, które trzymała w ręku. „Pan Lancaster, to wszystkie zebrane przeze mnie informacje. Proszę je przejrzeć. Jeśli nic więcej nie potrzebuję, pozwolę sobie wyjść.” Henry przejrzał dokumenty, a jego twarz skrzywiła się. „Czy jest pani pewna, że sprawdziła pani te dokumenty?” „Tak, sprawdziłam je wszystkie.” Yvonne zdumiała się. „Czy jest jakiś problem, panie Lancaster?” „W takim razie powinna pani je jeszcze raz dokładnie sprawdzić!” Henry trzasnął teczką. „Umowa z Chromatic Entertainment nie została jeszcze oficjalnie podpisana, ponieważ nadal pracujemy nad szczegółami, a pani oznaczyła dokument jako zakończony? Nawet nie sprawdziła pani dokładnie szczegółów! Będzie pani ponosić odpowiedzialność, jeśli później pojawią się problemy na koncie firmy?” „P-Przepraszam, panie Lancaster! Jeszcze raz je sprawdzę!” Yvonne zbladła i chciała zabrać wszystkie dokumenty. „Zaczekaj.” Henry ją zatrzymał, a następnie skinieniem głowy wskazał na biurko. „Zajmij się też tymi dokumentami na stole.” Były to wszystkie podpisane kontrakty. Z powodu zaniedbań poprzedniego kierownictwa większość z nich nie została odpowiednio sklasyfikowana. Chciał wykorzystać tę okazję, aby je wszystkie uporządkować. „Wszystkie… te też?” „Tak. Czego pani tu stoi?” Henry zmarszczył brwi. „Ale panie Lancaster, jest tu za dużo dokumentów. Nie jestem pewna, ile czasu zajmie mi zajęcie się nimi wszystkimi sama, ja…” „Czy nie miała pani dość wolnego czasu, żeby stać tu i podsłuchiwać rozmów? Dlaczego nagle jest pani zbyt zajęta, żeby wykonywać swoje obowiązki? Może nie powinna pani wracać do pracy jutro.” „…Rozumiem.” Yvonne zakrztusiła się słowami i schyliła głowę. Podszedł i szybko zabrała wszystkie dokumenty. „Zaraz się tym zajmę, panie Lancaster.” Co zrobi, jeśli straci pracę, zanim spłaci mu siedemset tysięcy dolarów, które mu zawdzięcza? „Uważaj na kroki, szwagierko.” Shane chciał pomóc Yvonne, gdy zobaczył ogromną stertę dokumentów w jej rękach, ale kątem oka zauważył, że twarz Henry’ego ciemnieje. Uniosł brwi i zamknął drzwi do gabinetu, obserwując jak Yvonne odchodzi, po czym niechlujnie nalał sobie herbaty. „Henry, mam nadzieję, że moje oczy mnie nie mylą, ale czy przypadkiem czegoś nie źle zrozumiałeś i zazdrościsz?” „Czy możesz przestać dawać upust swojej wyobraźni? Nie interesują mnie kobiety bez mózgu.” „Naprawdę?” spytał znacząco Shane. „Jeśli naprawdę jej nie lubisz, to dlaczego ją trzymasz przy sobie, a nawet wybrałeś ją na swoją sekretarkę? Nie mogę pojąć twoich działań.” Henry chrząknął cicho. „Czy masz dziś za dużo wolnego czasu, żeby zajmować się nikim?” „Nikim?” Shane powtórzył słowa Henry’ego, a następnie nagle się uśmiechnął. „Nie mam czasu, żeby się tym przejmować. Po prostu chciałem ci przypomnieć, żebyś uważał na swoje czyny, żebyś potem nie żałował.” „Wiem.” Henry zmrużył oczy i mógł niewyraźnie zobaczyć biuro sekretarki przez żaluzje. Yvonne zostawiła otwarte drzwi i segregowała dokumenty, wyglądając na zaniepokojona. Jej piękne brwi były mocno zmarszczone. Nie miała wykwintnej twarzy, ale jej jasna cera była przyjemna dla oka. Twarz Henry’ego lekko poczerniła, gdy przypomniał sobie swoje niezwykłe zachowanie. Nie miał szansy zakochać się w takiej kobiecie!