Po ciężkim dniu w firmie, Yvonne była zbyt zmęczona, by nawet podnieść ręce, i poszła spać zaraz po powrocie do domu. Wkrótce potem drzwi do sypialni otworzyły się. Henry wszedł, stawiając stopę na dywanie. Dzięki latarni ulicznej za oknem mógł zobaczyć Yvonne śpiącą na łóżku. Zwolnił kroku i podkradł się do łóżka. Kołdra była rozrzucona na Yvonne, a jej ubrania pogniecione od pozycji, w jakiej spała. Yvonne zdawała się nigdy nie nosić ubrań, które kazał jej przygotować Sue. Biorąc pod uwagę jej urodę, prawdopodobnie nie wyglądałaby dobrze w tych ubraniach, bez względu na to, jak drogie byłyby. Dlatego lepiej było, żeby ubierała się w prostsze stroje. Henry spojrzał na leżącą na łóżku kobietę z nutą obrzydzenia w oczach. „Mmm…” Nagle ruchy Yvonne sprawiły, że Henry lekko skrzywił się i mimowolnie cofnął kilka kroków. Okazało się, że Yvonne tylko przekręciła się na bok z cichym pomrukiem. Odpięła kołnierzyk koszuli, prawdopodobnie z powodu dyskomfortu spowodowanego spaniem w ubraniu służbowym. Yvonne znów przekręciła się i wsunęła rękę pod ubranie. Po chwili grzebania zdjęła stanik. Na jej twarzy pojawiła się ulga. Zajęła bardziej zrelaksowaną pozycję i dalej spała. Płonący wzrok Henry’ego spoczął na jej ciele. Yvonne po zdjęciu stanika poczuła się znacznie lepiej. Poleżała chwilę, a potem pomyślała o tym, żeby wstać i wziąć kąpiel. Nie spodziewała się, że zobaczy kogoś stojącego obok łóżka, gdy tylko otworzyła oczy. „AHHH!” Krzyknęła ze zdziwienia i omal nie spadła z łóżka. „Czego krzyczysz?” Henry zmarszczył brwi i z irytacją rozpiął koszulę. „N-nic… Zastanawiałam się tylko, co ty tutaj robisz.” Yvonne uspokoiła się, słysząc, że to Henry, ale bardzo szybko znów spojrzała na niego podejrzliwie. „Dlaczego nie mogę tu być?” Wyraz jego twarzy zrobił się ciemniejszy. „Yvonne Frey. Lepiej pamiętaj, że jesteśmy małżeństwem. Czy uważasz się za singielkę, bo rzadko bywałem w domu przez ostatnie lata?” „Nie, wcale nie.” Yvonne zdała sobie sprawę, że znów powiedziała coś nie tak i szybko usiadła, żeby się wytłumaczyć. „Nie wiedziałam, że wrócisz dziś wieczorem. Poproszę Sue, żeby przygotowała pokój gościnny!” „Pokój gościnny? Dlaczego mam spać w pokoju gościnnym? Czy jestem tu gościem?” „Nie, nie o to mi chodziło!” Yvonne szybko wstała, a następnie ostrożnie zapytała, patrząc w jego przyciemnioną twarz: „B-będziesz spał ze mną dziś wieczorem?” „Czy nie mogę?” Wyraz jej twarzy jeszcze bardziej go rozwścieczył. Ta kobieta naprawdę nie zdawała sobie sprawy, że jest już mężatką, nie mówiąc już o tym, że uważa go za swojego męża. W przeciwnym razie dlaczego byłaby tak zaskoczona jego pojawieniem się? Przez ostatnie trzy lata nigdy się tym nie przejmował. Teraz, gdy o tym pomyślał, nie wiedział, po co ta kobieta wyszła za niego za mąż! „Oczywiście, że możesz, ale…” Yvonne bawiła się palcami. „Dlaczego śpisz ze mną tutaj dziś wieczorem? Czy za dużo wypiłeś?” „Wyglądam, jakbym za dużo wypił?” Henry zmrużył oczy. „To dlaczego nie spojrzysz na siebie teraz?” „Na mnie?” Yvonne na chwilę osłupiała, a następnie szybko spojrzała na siebie i ze zdziwieniem chwyciła się za kołnierzyk. „Ja… ja…” Zarumieniła się i zamilkła. Henry zimno na nią spojrzał i nie zawracał sobie głowy ukrywaniem szyderczego tonu w głosie. „Czy nie zdjęłaś tego zręcznie przed chwilą? Dlaczego teraz to zakrywasz?” „Myślałam, że jestem sama!” Yvonne szybko podniosła stanik z podłogi i schowała go za siebie. Henry zacisnął usta. „Nawet gdybyś była sama, nadal musisz bardziej dbać o swój wizerunek jako pani Lancaster. Nie kompromituj rodziny Lancaster i nie rób z siebie głupka!” „Rozumiem.” Yvonne spuściła głowę ze wstydem. „Nie zrobię tego więcej następnym razem” – mruknęła. Henry zimno prychnął i ją darował. Zdjął płaszcz i poszedł w stronę kanapy. Yvonne ukradkiem rzuciła na niego kilka spojrzeń, a potem westchnęła z ulgą, zanim poszła do łazienki. Zanurzając się w wannie, zakryła twarz dłońmi. Serce wypełniało jej się zdenerwowaniem i oczekiwaniem. Nie miała pojęcia, co chodzi po głowie Henry’emu. Nie tylko niespodziewanie wrócił, żeby z nią zamieszkać, ale nawet chciał dzielić z nią pokój! Czyżby w końcu zdecydował się naprawdę zostać jej mężem?