Perspektywa Olivii "Nie! Nie! Nie!" Potknęłam się i wpadłam w głęboką, ciemną otchłań. Próbowałam krzyczeć, ale nie mogłam. Ciemność stłumiła moje krzyki i po kawałku pożerała moje sumienie. Nie było już o czym myśleć. To był koniec. Zgubiłam się i nigdy więcej nie zobaczę André ani Jonasa. Nie mogłam nic zrobić, po prostu zamknęłam oczy, by zaakceptować swój los. Spadałam dalej, ale wkrótce uderz