4 MIESIĄCE PÓŹNIEJ Perspektywa Raymonda Wpatrywałem się w swoje odbicie w lustrze, zapinając koszulę. Odkąd straciłem pamięć, ojciec nalegał, abym chodził do biura. Daniel mnie nadzoruje, pilnując, żebym niczego nie zepsuł… oni w to wierzą. Na mojej twarzy pojawił się ledwie zauważalny uśmiech. Nie mogę uwierzyć, że tak długo to ciągnę. I szczerze? To było nawet słodkie. Przynajmniej udało mi się