AVA – PERSPEKTYWA Usiadłam, przewijając coś w telefonie, tak naprawdę nic nie czytając. Po prostu stukałam. Przesuwałam. Robiłam to mechanicznie. Moje myśli były gdzie indziej. Wtem drzwi się otworzyły. Podniosłam wzrok i zobaczyłam go – Raymonda. Wszedł, ubrany w czysty, czarny garnitur, krawat idealnie zawiązany. Włosy miał starannie ułożone, a mankiety koszuli lekko wystawały spod rękawów maryn