Elaine patrzyła, jak jedzą zupę, którą ugotował Martin. Widząc, że Julianowi przestała lecieć krew z nosa, w końcu poczuła ulgę. Wróciła do swojego pokoju i kontynuowała projektowanie. – Eleno. Martin wszedł z talerzem pokrojonych owoców. – Nie przepracowuj się. – Nic mi nie jest. – Rozmasowała szyję i ramiona. – Już kiedyś bolała cię szyja. Nie możesz cały czas siedzieć. – Martin, ile straciliśmy