Elaine na moment zamarła, a potem końcówki jej uszu spłonęły szkarłatem. – Anson, jesteś naprawdę bezwstydny! Anson uniósł brwi i zbliżył się do niej z figlarnym uśmiechem. – O czym myślisz? Atmosfera, która ewidentnie była napięta, stała się nieco dwuznaczna z powodu jego głębokiego i magnetycznego głosu. Elaine cofnęła się i wlepiła w niego ostrożne spojrzenie, unikając jego ognistego oddechu. –