Zane był oczkiem w głowie ojca i nigdy nie potrafił odmówić Willow. Dziewczynka nawet nie musiała prosić go o pomoc. Zaraz ją podniósł i posadził w dziecięcym siedzisku wózka sklepowego. Potem pchnął wózek przed siebie, idąc z zawrotną prędkością. Szłam za nimi, ale wkrótce ich zgubiłam z oczu. Słychać było jednak głos Willow. „Tato, zwalnij!” – Willow wyraźnie była szczęśliwa. Nawet jej skarg