Perspektywa Amandy "MÓJ!" Ponownie ogarnęła mnie nadzieja, gdy wyczułam obecność mojego przeznaczonego w tych zimnych i surowych lochach, ale moja twarz posmutniała, gdy zobaczyłam, kto jeszcze przybył. Nie chcąc dać pieprzonemu królowi wampirów satysfakcji z widoku mojej uległości, uśmiechnęłam się do niego, aby ukryć własną niepewność, i powitałam go. "No witam, Wasza Wysokość!" - zaćwierkałam s